Historia zmiany czasu

Zmiana czasu, znana dziś niemal na całym świecie, ma swoją długą i ciekawą historię. Pomysł przestawiania zegarków pojawił się po raz pierwszy w XIX wieku. Jednym z jego autorów był Benjamin Franklin, który już w 1784 roku zasugerował, że wcześniejsze wstawanie pozwoliłoby oszczędzić świece. Nie był to jednak jeszcze formalny projekt zmiany czasu.

Pierwsze oficjalne wprowadzenie czasu letniego nastąpiło dopiero w czasie I wojny światowej. W 1916 roku Niemcy i Austro-Węgry zdecydowały się przesunąć zegary o godzinę do przodu, aby lepiej wykorzystać światło dzienne i zaoszczędzić energię potrzebną na produkcję w czasie wojny. Wkrótce podobne rozwiązanie przyjęła Wielka Brytania, a potem inne państwa europejskie.

Po wojnie z pomysłu zrezygnowano, lecz w okresie II wojny światowej ponownie go przywrócono. Po zakończeniu działań wojennych poszczególne kraje wprowadzały zmianę czasu nieregularnie – w zależności od potrzeb gospodarczych i lokalnych decyzji rządów.

W Polsce czas letni został wprowadzony po raz pierwszy w 1919 roku, ale stosowano go z przerwami. Regularnie obowiązuje od 1977 roku, kiedy ponownie uznano, że przesunięcie zegara pomoże lepiej wykorzystywać światło dzienne.

Obecnie w Polsce czas letni zaczyna się w ostatnią niedzielę marca, a kończy w ostatnią niedzielę października. W tym czasie przesuwamy zegarki o godzinę do przodu lub do tyłu. Zmiana ta jest częścią wspólnego systemu obowiązującego w większości krajów Europy. W październiku przesuwamy zegarki z godziny 3:00 na 2:00, co oznacza, że śpimy o godzinę dłużej. W marcu natomiast cofniętą godzinę „oddajemy”, przesuwając zegary do przodu.